Το CD αργοπεθαίνει… αλλά όχι η μουσική

Μουσικολογία: μόνιμη στήλη. Γράφει ο αρχισυντάκτης του music.net.cy και melodia.com.cy Μάριος Παπασάββας...

Τα επίσημα στατιστικά της IFPI (Διεθνής Ομοσπονδία Φωνογραφικών Βιομηχανιών) δείχνουν ότι κάθε χρόνο όλο και λιγότεροι επιλέγουν να αγοράσουν την μουσική τους σε υλική μορφή.

Όταν μιλούν οι αριθμοί τότε ακούμε μόνο αλήθειες, και οι αριθμοί στους στατιστικούς πίνακες της IFPI λένε ότι ο κόσμος ενδιαφέρεται όλο και λιγότερο για το φυσικό προϊόν της μουσικής βιομηχανίας. Μιλάω για αυτό το τετράγωνο διαφανές πλαστικό κουτί με όμορφες φωτογραφίες και το δισκάκι καλά στερεωμένο στο εσωτερικό του. Το CD (ψηφιακός δίσκος) φαίνεται ότι δεν τηρεί τις αυστηρές προϋποθέσεις που θέτει η αγορά και προϊόντα που δεν ακολουθούν τις εξελίξεις εξαφανίζονται.

Θυμάστε τις εποχές πριν την ψηφιακή φωτογραφία; Τότε που σε ένα ταξίδι γεμίζαμε 3 φιλμ των 36 φωτογραφιών και όταν επιστρέφαμε τα πηγαίναμε στον φωτογράφο για να τα εμφανίσει. Χωρίς να ξέρουμε αν θα μας βγούνε καλές τελικά όλες (και οι 108) φωτογραφίες, πληρώναμε τον φωτογράφο (ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό) και τελικά μέναμε με το στόμα ανοιχτό όταν καταλαβαίναμε ότι τελικά οι 30 φωτογραφίες, ανάμεσά τους και κάποιες πολύ σημαντικές, μας βγήκανε άσπρες, μαύρες, πολύ φωτεινές ή δεν μας βγήκανε καθόλου. Έπρεπε όμως να πληρώσουμε την εμφάνιση ολόκληρου του φιλμ, στα τυφλά, χωρίς καμία εγγύηση, για να πάρουμε αυτά τα κομμάτια από χαρτί που τελικά (τα περισσότερα) μας ήταν άχρηστα.

Όταν ήρθε λοιπόν η ψηφιακή φωτογραφική μηχανή τα βάσανά μας είχαν τελειώσει. Χωρίς αλλαγή φιλμ, χωρίς τεχνικά προβλήματα και «καμένες» αναμνήσεις, μπορούσαμε τώρα να φέρουμε μαζί μας από μια εκδρομή απεριόριστο αριθμό φωτογραφιών, να τις δούμε αμέσως μόλις τις τραβήξουμε χωρίς την βοήθεια κάποιου ειδικού και των μηχανημάτων του. Βέβαια οι παραδοσιακοί φωτογράφοι έχασαν τη δουλειά τους αλλά όπως πάντα την μάχη κέρδισε ο πιο σύγχρονος, ο πιο εύκολος και ο πιο πρακτικός τρόπος.

Η ιστορία λοιπόν αυτή έχει αρχίσει τα τελευταία χρόνια να επαναλαμβάνεται και με τα CD και την μουσική βιομηχανία. Οι αριθμοί λένε:

Πωλήσεις μουσικής ανά ήπειρο (σε εκατομμύρια δολάρια):

	Φυσικά	Ψηφιακά	Συναυλίες	Σύνολο
ΗΠΑ	3138.7	1783.3	54.8	4976.8
Ευρώπη	5808.8	750.8	576.2	7308.8
Ασία	3600.9	1063.6	108.1	4772.7
Ν. Αμερική	430.3	62.6	25.7	518.6
Παγκόσμια	13829.3	3783.8	802	18415.2

Πωλήσεις μουσικής ποσοστό διαφοράς 2007 - 2008

	Φυσικά	Ψηφιακά	Συναυλίες	Σύνολο
ΗΠΑ	-31.2%	+16.5%	+133.3%	-18.6%
Ευρώπη	-11.3%	+36.1%	+11.3%	-6.3%
Ασία	-4.9%	+26.1%	+14.6%	+1.0%
Ν. Αμερική	-10.3%	+46.6%	+16.7%	-4.7%
Παγκόσμια	-15.4%	+24.1%	+16.2%	-8.3%

 

 

Όπως και στο παράδειγμα της ψηφιακής φωτογραφίας, τώρα πλέον ο αγοραστής έχει την επιλογή να έχει την μουσική του στον υπολογιστή του αμέσως μόλις την επιθυμήσει, μπορεί να ακούσει και να κρίνει πριν αγοράσει και να αγοράσει αυτό ακριβώς που θέλει, τίποτα περισσότερο, κανένα πακέτο, κανένα άλμπουμ, καμία συλλογή που θα τον υποχρεώσει να πάρει κι άλλα μαζί που τελικά δεν τα χρειάζεται.

Επιστρέφουμε λοιπόν στο μοντέλο του single (γιατί από αυτό ξεκινήσαμε) αφήνοντας πίσω μας το μοντέλο του άλμπουμ και κάνοντας πλέον τους δημιουργούς να σκέφτονται ότι κάθε ένα τους τραγούδι πρέπει να αξίζει για να πουλήσει. Τίποτα πια δεν κρύβεται πίσω από ένα άλμπουμ. Κάνοντας όμως την ίδια στιγμή και τις δισκογραφικές εταιρείες να αλλάζουν τρόπο σκέψης και πρακτικές.

Θεωρώ βέβαιο ότι οι αριθμοί αυτοί θα συνεχίσουν να κολακεύουν τις ψηφιακές πωλήσεις και για τα χρόνια που έρχονται. Οι δισκογραφικές εταιρείες (που ακόμα απονέμουν χρυσούς και πλατινένιους δίσκους βασισμένους στις φυσικές πωλήσεις) έχουν αρχίσει να υιοθετούν τακτικές που λαμβάνουν υπόψη τις εξελίξεις και τρέχουν τώρα να καλύψουν το χαμένο έδαφος.