Η Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου δίνει μια συναυλία μέσα στο πλαίσιο του Προγράμματος Κοινωνικής Προσφοράς με τίτλο «Δημοφιλή Κλασικά Έργα», υπό τη μουσική διεύθυνση του νεαρού Κύπριου μαέστρου Γιάννη Χατζηλοΐζου.
Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί τη Τρίτη 31 Μαΐου 2011 στο Αρχαίο Ωδείο Πάφου, στις 8:30μμ. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει εκλεκτά δημοφιλή έργα κλασσικής μουσικής Μπαχ, Μότσαρτ, Μπετόβεν, Τσαϊκόφσκι και Γ. Χατζηλοϊζου. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό. Πληροφορίες: 22 463144 και www.cyso.org.cy.
Το πρόγραμμα:
G. F. Handel: Σουίτα Μουσική των Νερών Αρ. 2, HWV 349: Allegro
Το 1717, ο Χέντελ συνέθεσε το μεγαλοπρεπές έργο του Η Μουσική των Νερών ως δώρο στον Βασιλιά Γεώργιο Α'. Αποτελούμενο από τρεις σουίτες, το έργο θα εξυπηρετούσε ως μουσική υπόκρουση μιας εορταστικής πομπής στον ποταμό Τάμεση. Η επιτυχία του ήταν τεράστια και άμεση: ο Βασιλιάς είχε εντυπωσιαστεί από τη Μουσική των Νερών και ζήτησε να ακούσει το έργο τρεις συνεχόμενες φορές κατά τη διάρκεια εκείνης της βραδιάς!
W. A. Mozart: Συμφωνία Αρ. 40 σε Σολ ελάσσονα, K. 550: I Molto allegro
Οι Συμφωνίες Αρ. 39 – 41 του Μότσαρτ συμβολίζουν το αποκορύφωμα της συμφωνικής του γραφής. Ο συνθέτης πιθανότατα προόριζε τα έργα ως μια τριλογία, και τα έγραψε κατά τη διάρκεια τριών εβδομάδων το 1788. Η Συμφωνία Αρ. 40 σε Σολ ελάσσονα, Κ. 550, αν και είναι λιγότερο χαρούμενη από τη Συμφωνία Αρ. 39 και δεν μοιράζεται τη θριαμβευτική διάθεση της Συμφωνίας Αρ. 41 (“Του Διός”), αποτελεί ένδειξη ως προς την τροπή που ίσως έπαιρνε το συνθετικό ύφος του Μότσαρτ αν ο ίδιος δεν πέθαινε τόσο νέος.
L. van Beethoven: Συμφωνία Αρ. 7 σε Λα μείζονα, Εργ. 92: IV Allegro con brio
Ο Μπετόβεν άρχισε να συνθέτει τη Συμφωνία Αρ. 7 σε Λα μείζονα, Έργο 92 κατά τη διάρκεια διακοπών στο Teplice, ένα θέρετρο κοντά στην Πράγα. Η Συμφωνία ολοκληρώθηκε το 1812 και έλαβε την επίσημη πρεμιέρα της το Δεκέμβριο του 1813 μαζί με το ορχηστρικό έργο του Μπετόβεν Η Νίκη του Γουέλινγκτον, κατά τη διάρκεια μιας φιλανθρωπικής συναυλίας προς στήριξη των τραυματισμένων στρατιωτών της μάχης του Χάναου στη Μεγάλη Αίθουσα του Πανεπιστημίου της Βιέννης. Σε αντίθεση με τη Συμφωνία Αρ. 6 (“Ποιμενική”) η οποία είχε προγραμματικό χαρακτήρα, η Αρ. 7 είναι ενδεχομένως η πιο αμιγής και αισιόδοξη συμφωνία του Μπετόβεν. Ως εκ τούτου, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι χαρακτηρίστηκε από τον Βάγκνερ ως “η αποθέωση του χορού – χορός στην υπέρτατη του διάσταση”.
J. Brahms: Ουγγρικοί Χοροί Αρ. 1 και Αρ. 6
Το 1869, ο Μπραμς ολοκλήρωσε τους εξαιρετικά δημοφιλείς Ουγγρικούς Χορούς. Το έργο αποτελείτο από είκοσι-ένα ντουέτα για πιάνο που ήταν βασισμένα σε Ουγγρικές μελωδίες. Μόνο τρία από τα κομμάτια (Αρ. 11, 14 και 16) ήταν αυθεντικές συνθέσεις του Μπραμς. Η επιτυχία των κομματιών ήταν τόσο μεγάλη που ο συνθέτης τα εξέδωσε και για διάφορους άλλους συνδυασμούς οργάνων, όπως για σόλο πιάνο, για πιάνο τέσσερα χέρια και για ορχήστρα. Οι Χοροί διασκευάστηκαν για ορχήστρα από διάφορους συνθέτες, μεταξύ άλλων, Μπραμς, Schmeling, Hallén, Juon, Gál, Parlow και Ντβόρζακ.
P. I. Tchaikovsky: αποσπάσματα από τον Καρυοθραύστη: Εισαγωγή και Εμβατήριο
Η επιτυχία της όπερας του Τσαϊκόφσκι Ντάμα Μπαστούνι, το 1891, οδήγησε στην ανάθεση ενός νέου έργου: ένα μπαλέτο που θα ήταν βασισμένο στο παραμύθι του Ε.Τ.Α Χόφμαν Ο Καρυοθραύστης και ο Βασιλιάς των Ποντικών. Ο Τσαϊκόφσκι ολοκλήρωσε τον Καρυοθραύστη το καλοκαίρι του 1882, μολονότι η ιστορία του παραμυθιού – ένα νεαρό κορίτσι που ονειρεύεται τον Καρυοθραύστη Πρίγκηπα και η μάχη του ενάντια στον επτακέφαλο Βασιλιά των Ποντικών – δεν τον ενθουσίαζε ιδιαίτερα. Από το μπαλέτο, ο συνθέτης έγραψε μια σουίτα. Η Εισαγωγή του έργου μας προετοιμάζει για τον μαγικό κόσμο που πρόκειται να ακολουθήσει. Το Εμβατήριο συνοδεύει τη σκηνή του Χριστουγεννιάτικου πάρτι, όπου το κορίτσι λαμβάνει ένα καρυοθραύστη ως δώρο.
I. Albeniz: Asturias (Leyenda) από τα Τέσσερα Ιβηρικά τοπία, ενορχ. A. Guinovart
Γεννημένος το 1860, ο Αλμπενίθ είχε αναγνωρισθεί από νωρίς για το μεγάλο του ταλέντο. Εγκατέλειψε το πατρικό του στην Ισπανία σε ηλικία μόλις 12 ετών για να περιοδεύσει σε Αργεντινή, Κούβα και ΗΠΑ. Ο Αλμπενίθ σπούδασε μουσική στις Βρυξέλλες αλλά αφοσιώθηκε στη σύνθεση έργων για πιάνο που εξέφραζαν μουσικά στοιχεία της πατρίδας του. Το 1886, συνέθεσε τη Σουίτα Española, Έργο 47, η οποία αποτελείτο από μια σειρά σύντομων κομματιών για πιάνο που αναδείκνυαν το μουσικό ύφος διάφορων περιοχών της Ισπανίας. Συμβολίζοντας το Ανδαλουσιανό πνεύμα, το Asturias είναι ενδεχομένως πιο γνωστό στη διασκευασμένη του έκδοση για κιθάρα. Το κομμάτι φέρει τον επεξηγηματικό τίτλο“Leyenda” (Θρύλος) παρότι δεν είναι ξεκάθαρο σε ποιο θρύλο αναφερόταν ο συνθέτης. Σε μια επιστολή στο φίλο του Enrique Moragas, ο Αλμπενίζ περιέγραψε το κομμάτι ως “ένα σπαρακτικό, παράφωνο μοιρολόι...”
Γ. Χατζηλοΐζου (γ. 1976): Κυπριακός Παραδοσιακός Χορός “Το Δρεπάνιν”
Έχοντας στενή επαφή με την Κυπριακή μουσική κληρονομιά, κυρίως μέσω της πολύχρονης μου συνεργασίας με τη χορωδία του Μουσικού Ομίλου Λευκωσίας, ανέπτυξα ιδιαίτερη ευαισθησία για τη δημιουργική μας παράδοση. Ο χορός “Το Δρεπάνιν” αποτελεί ένα εκ των δημοφιλέστερων του Κυπριακού παραδοσιακού ρεπερτορίου αφού συμβολίζει το μόχθο και την τέχνη του ντόπιου βιοπαλαιστή. Είναι ένας ανδρικός χορός. Καλούμενος να διευθύνω τη σειρά συναυλιών του προγράμματος κοινωνικής προσφοράς 2010-2011 της Συμφωνικής Ορχήστρας Κύπρου, ήθελα να σας παρουσιάσω ένα χορό που αναδεικνύει τον μουσικό πλούτο της Κύπρου, όπως έκαναν στο παρελθόν για τη δική τους πατρίδα οι Μπράμς και Ντβόρζακ.
Γ. Χατζηλοΐζου: Το Βαλς της Αγάπης
Το Βαλς της Αγάπης το συνέθεσα μετά από παραγγελία της Λαϊκής Τράπεζας για τον Ραδιομαραθώνιο 2007 Μόνο η Αγάπη Μπορεί, μια ετήσια προσπάθεια για συσσώρευση κεφαλαίου για τις ανάγκες ανθρώπων με ειδικές ικανότητες. Μου είχε ζητηθεί όπως συμπεριλάβω μέρος για Ακορντεόν, όπως και έπραξα, καθώς το πρότυπο χειρόγραφό μου το είχα ενορχηστρώσει σαν Διάλογο για Ακορντεόν και Παραδοσιακή Ευρωπαϊκή Ορχήστρα, χτισμένο σε φόρμα θέμα και παραλλαγές.
O μαέστρος Γιάννης Χατζηλοΐζου έχει εμφανιστεί ως μαέστρος ή/και πιανίστας σε όλη την Ευρώπη καθώς και στην Κίνα και τις ΗΠΑ. Έχει συνεργαστεί με τις Ορχήστρες Συμφωνική του American Conservatory of Music, του Πανεπιστημίου της Οκλαχόμα, Δωματίου, Συμφωνική και το Opera Institute του Πανεπιστημίου της Βοστώνης, ιστορική Φιλαρμονική του Σαράγεβο, και την ορχήστρα σύγχρονης μουσικής ALEAIII. Ίδρυσε τις ορχήστρες Chicago Camerata (1999), Norman Civic Orchestra (2002), Boston Chance Orchestra and Chorus (2006), και τη Μελοδραματική Σκηνή Λευκωσίας (2006). Είναι μουσικός παραγωγός κλασσικών προγραμμάτων στο πρώτο πρόγραμμα του ΡΙΚ. Το 2007 διετέλεσε Λέκτορας στο Μουσικό Τμήμα του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου ενώ από το 2000 είναι πρόεδρος και καλλιτεχνικός διευθυντής της Κυπριακής Μουσικής Ακαδημίας.
