Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας και μπορούν να προσφέρουν κάποια θετικά στοιχεία στα παιδιά. Ωστόσο υπάρχουν και τα αρνητικά επακόλουθα.
Τα Θετικά στοιχεία που ακούγονται αναφέρονται στην ανάπτυξη των γνωστικών δεξιοτήτων και την καλλιέργεια της φαντασίας των παιδιών. Τα παιδία μέσω αυτών των παιχνιδιών ψυχαγωγούνται και εξοικειώνονται με τη νέα τεχνολογία.
Κάποια από τα Αρνητικά στοιχεία έχουν να κάνουν με την ατίθαση και επιθετική συμπεριφορά των παιδιών που ασχολούνται με παιχνίδια που έχουν επιθετικό περιεχόμενο, που σταδιακά οδηγεί στην εξοικείωση τους με τη βία. Επίσης η υπερβολική χρήση των παιχνιδιών οδηγεί εύκολα στην εξάρτηση των παιδιών από αυτά.
Οι γνωστικές δεξιότητες των παιδιών αναπτύσσονται αφού τα παιδιά συγκεντρώνουν την προσοχή τους στα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Μέσω των παιχνιδιών αυξάνεται η παρατηρητικότητα τους, συντονίζονται οπτικά και κινητικά σε αυτά και χειρίζονται με δεξιοτεχνία την παιχνιδομηχανή. Με τα διάφορα θέματα των παιχνιδιών αυξάνονται οι γενικές γνώσεις των παιδιών. Επίσης με την κλιμακωτή αύξηση του επιπέδου δυσκολίας τα παιδιά αποκτούν μια πρόκληση και αποκτούν την ικανότητα να επιλύουν προβλήματα.
Σε ότι αφορά την ανάπτυξη της φαντασίας των παιδιών οι γνώμες διχάζονται. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι σε ένα ψεύτικο και εικονικό κόσμο των ηλεκτρονικών παιχνιδιών τα παιδιά δεν αποκτούν φαντασία αλλά αντιθέτως αλλοιώνεται η αίσθηση της πραγματικότητας που έχουν. Δεν μπορούν εύκολα να ξεχωρίσουν τα αληθινά από τα ψεύτικα πράγματα που βλέπουν στον υπολογιστή.
Από την άλλη οι υπερασπιστές των ηλεκτρονικών παιχνιδιών υποστηρίζουν ότι στη σύγχρονη κοινωνία τα παιδιά δεν έχουν την ευκαιρία να παίξουν ελεύθερο, εξερευνητικό παιχνίδι σ’ ανοιχτούς χώρους, ενώ τα ηλεκτρονικά παιχνίδια τους προσφέρουν τις περιπέτειες, που δεν μπορούν αλλιώς να ζήσουν.
Αν όμως συμμεριστούμε αυτή την πιο πάνω άποψη παραβλέπουμε ότι έτσι τα παιδιά μπαίνουν στον φανταστικό κόσμο των παιχνιδιών χωρίς να βλέπουν την πραγματικότητα.
Σε προηγούμενες περιόδους τα παιδιά έπαιζαν ελεύθερα στις αλάνες, χτυπούσαν και αντιμετώπιζαν τον πραγματικό κίνδυνο. Έτσι με τις εμπειρίες που αποκτούσαν μπορούσαν από μόνοι τους να προστατεύσουν τον εαυτό τους από οποιοδήποτε κίνδυνο. Μάθαιναν, επίσης, να σέβονται τους αντιπάλους τους, που ήταν πραγματικά πρόσωπα και όχι φανταστικές φιγούρες. Έτσι τα παιδιά μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα μέσα από την κοινωνία και όχι με την αποξένωση και την ατομικότητα μπροστά από μια οθόνη.
Κάποια από τα Αρνητικά στοιχεία έχουν να κάνουν με την ατίθαση και επιθετική συμπεριφορά των παιδιών που ασχολούνται με παιχνίδια που έχουν επιθετικό περιεχόμενο, που σταδιακά οδηγεί στην εξοικείωση τους με τη βία. Επίσης η υπερβολική χρήση των παιχνιδιών οδηγεί εύκολα στην εξάρτηση των παιδιών από αυτά.
Οι γνωστικές δεξιότητες των παιδιών αναπτύσσονται αφού τα παιδιά συγκεντρώνουν την προσοχή τους στα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Μέσω των παιχνιδιών αυξάνεται η παρατηρητικότητα τους, συντονίζονται οπτικά και κινητικά σε αυτά και χειρίζονται με δεξιοτεχνία την παιχνιδομηχανή. Με τα διάφορα θέματα των παιχνιδιών αυξάνονται οι γενικές γνώσεις των παιδιών. Επίσης με την κλιμακωτή αύξηση του επιπέδου δυσκολίας τα παιδιά αποκτούν μια πρόκληση και αποκτούν την ικανότητα να επιλύουν προβλήματα.
Σε ότι αφορά την ανάπτυξη της φαντασίας των παιδιών οι γνώμες διχάζονται. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι σε ένα ψεύτικο και εικονικό κόσμο των ηλεκτρονικών παιχνιδιών τα παιδιά δεν αποκτούν φαντασία αλλά αντιθέτως αλλοιώνεται η αίσθηση της πραγματικότητας που έχουν. Δεν μπορούν εύκολα να ξεχωρίσουν τα αληθινά από τα ψεύτικα πράγματα που βλέπουν στον υπολογιστή.
Από την άλλη οι υπερασπιστές των ηλεκτρονικών παιχνιδιών υποστηρίζουν ότι στη σύγχρονη κοινωνία τα παιδιά δεν έχουν την ευκαιρία να παίξουν ελεύθερο, εξερευνητικό παιχνίδι σ’ ανοιχτούς χώρους, ενώ τα ηλεκτρονικά παιχνίδια τους προσφέρουν τις περιπέτειες, που δεν μπορούν αλλιώς να ζήσουν.
Αν όμως συμμεριστούμε αυτή την πιο πάνω άποψη παραβλέπουμε ότι έτσι τα παιδιά μπαίνουν στον φανταστικό κόσμο των παιχνιδιών χωρίς να βλέπουν την πραγματικότητα.
Σε προηγούμενες περιόδους τα παιδιά έπαιζαν ελεύθερα στις αλάνες, χτυπούσαν και αντιμετώπιζαν τον πραγματικό κίνδυνο. Έτσι με τις εμπειρίες που αποκτούσαν μπορούσαν από μόνοι τους να προστατεύσουν τον εαυτό τους από οποιοδήποτε κίνδυνο. Μάθαιναν, επίσης, να σέβονται τους αντιπάλους τους, που ήταν πραγματικά πρόσωπα και όχι φανταστικές φιγούρες. Έτσι τα παιδιά μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα μέσα από την κοινωνία και όχι με την αποξένωση και την ατομικότητα μπροστά από μια οθόνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου