Ανοίγω το ραδιόφωνο και για άλλη μια φορά αναρωτιέμαι.. γιατί να παίζει κομμάτια δίχως ουσία, επαναλαμβανόμενα, χωρίς έμπνευση, χωρίς νόημα και με τόσο εύπεπτο περιορισμένο λεξιλόγιο;
Πως γίνεται δισκογραφικές με παραγωγές σκουπίδια να βρίσκουν ακόμα το δρόμο για τα αυτιά των πολλών; Μια κοινωνία που την φορτώνουν με τόσα προβλήματα έχω την εντύπωση ότι έχει αφήσει τη μουσική της παιδεία σε δεύτερο ρόλο, δεν αντιλαμβάνεται όμως ότι η πολιτισμική φθορά είναι μεγάλη. Η μουσική είναι τρόπος ζωής και έκφρασης. Με τη μουσική ταξιδεύεις, ξεπερνάς πιο εύκολα ένα πρόβλημα και κουβαλάς μέσα σου μια μελωδία ή ένα στίχο.
Μέσα στη σκέψη σου ανακατεύονται και τα ακούσματά σου και χωρίς να το ελέγχεις σε κάνουν πιο ήρεμο, πιο επιθετικό, πιο δυνατό, πιο αισιόδοξο και όμως τελικά στην εποχή μας πιο εύκολο, πιο συμβιβασμένο και πιο βουτηγμένο στη σκοτεινή σου άγνοια. Όταν η μουσική που σου διδάσκει το ραδιόφωνο είναι μια επίδειξη μόδας και υπεροχής, με στίχο των δέκα λέξεων και μουσική χοντροκομμένη και κακοποιημένη, πως εσύ μετά να ξεχωρίσεις το ωραίο;
Η μουσική είναι και συνήθεια, θέλει χρόνο για να την κατανοήσεις να την νιώσεις, θέλει χρόνο να τη συνδυάσεις με στιγμές σου καθημερινές και να γίνει κομμάτι της ζωής σου που σου δίνει χαρακτήρα και στήριγμα πάντα όταν το ζητήσεις.
Μία κοινωνία που επιθυμεί να αναπαράξει πολιτισμό, έχει υποχρέωση να κάνει σωστή χρήση της μουσικής, να διδάξει τη μουσική στους πολίτες της, να τους μάθει τη σπουδαιότητά της και να τους δώσει αντίληψη και άποψη για αυτό που ακούνε.
Έχει αποδειχθεί ότι η μουσική εξημερώνει, θεραπεύει και κάνει τον άνθρωπο λιγότερο βίαιο. Στην εποχή μας ο άνθρωπος έχει μέγιστη ανάγκη να έρθει κοντά στη μουσική, η καταθλιπτική κοινωνία πρέπει να βρει διεξόδους σε μουσικές που μιλάνε στη ψυχή, οι προβληματισμοί να βρουν νέους δρόμους από τα μονοπάτια που οι καλοπλεγμένες νότες ξέρουν να ανοίγουν.
Ναι να κλείσουμε το ραδιόφωνο, να αναζητήσουμε μουσικές διαχρονικές, που γράφτηκαν με ψυχή και όχι για να στηρίξουν ένα φανταχτερό videoclip. Ακόμα και στη μουσική δεχόμαστε πόλεμο, πολιτισμικό πόλεμο, ακόμα και εκεί απαιτείται προσπάθεια για να ακούσουν οι πολλοί πράγματα καινούργια, να τους γίνουν οικεία. Κλείστε τις πόρτες σας στις τηλεσαβούρες, σταματήστε να κακοποιήτε τον εαυτό σας, μάθετε να λέτε όχι, μάθετε να ψάχνετε αυτό που σας ταιριάζει, είμαστε ξεχωριστοί μέσα στο πλήθος, ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΣΤΕ!!!!!!
Από Young Blogger
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου