Όταν ο Νικόλας Άσιμος έφευγε...

...ήταν 17η Μαρτίου του έτους 1988. Πριν ακριβώς 23 χρόνια ο δημιουργός βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του.

"Και ο καθένας είν' ο Έτσι...". Για αυτό πολέμησε λοιπόν ο Άσιμος. Για να βγάλει στην επιφάνεια τον Έτσι που κρύβει ο καθένας μας. Προφανώς δεν τα κατάφερε. Αλλά άξιζε ο αγώνας του.Γιατί αγωνιζόμενος βρήκε τον δικό του Έτσι.

Λένε πολλοί πως ο Άσιμος έλεγε παλαβομάρες.Ναι, είχε τρέλα ο Άσιμος.Ήταν "λιγουλάκι πικρός, μα τόσο ανώδυνα ωραίος τρελός", όπως έγραψε κι ο Σιδηρόπουλος σ ένα τραγούδι του.

Αυτός ο άνθρωπος δε μας χαιδεύει τα αυτιά.Ούτε μας τα τραβάει σαν δάσκαλος.Ποτέ δε δίδαξε, ποτέ δε διεκδίκησε το ρόλο του διαφωτιστή-καθοδηγητή.

Απεναντίας τα έβαλε με τους κάθε είδους "διαφωτιστές".Απλά περνά σαν τον τυφλό αοιδό και φωνάζει μόνος του τις αλήθειες της ψυχής πρώτα απ'όλα για να τις ακούει αυτός και έπειτα για να μας ξυπνάει.Έρχεται κοντά μας δίνοντάς μας ένα φακό για να κοιτάξουμε βαθιά στο τούνελ της ψυχής μας και να βρούμε τον Έτσι μας.
Δεν ξέρω γιατί έφυγε.Ίσως τέλειωσαν οι μπαταρίες του φακού της δικής του ψυχής.Ίσως θέλησε να διαφυλάξει τον Έτσι του.

Πηγή: tro-ma-ktiko.blogspot.com