1 Νοε 2010

ΗΙΜ: Οι Βασιλιάδες του Love Μetal επιστρέφουν


Ήταν Παρασκευή 27 Οκτωβρίου του 2000 στο Ρόδον. Ήμουν 14 χρονών και βρισκόμουν για πρώτη φορά σε συναυλία. Μέσα σε δεκάδες μικρές ‘γκοθούδες’, βρισκόμουν κι εγώ, κοντά στην πρώτη σειρά. Και μετά από κάποια ώρα αναμονής, ανάμεσα στους καπνούς και στα ουρλιαχτά ξεπρόβαλε το γκρουπ που σημάδεψε την εφηβεία μου. Ήταν η απόλυτη αποθέωση. Σκηνές υστερίας που παρόμοιες απολαμβάνουν μόνο pop stars. Ο Ville Valo και η παρέα του εκείνη τη βραδιά χάρισαν την πρώτη τους εμφάνιση στη χώρα μας. Από την επόμενη μέρα ξεκίνησε μια ιστορία που είχε τα πάντα. Όλα τα συναισθήματα, από τη μεγαλύτερη χαρά μέχρι τη μεγαλύτερη απογοήτευση. Οπότε ας πάρουμε αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία από την αρχή…

Οι μεταλλάδες τους θεωρούσαν φλώρους και οι γκοθάδες υπερβολικά εμπορικούς, ενώ οι μουσικοκριτικοί πίστευαν ότι η όλη ιστορία ήταν μια τσιχλόφουσκα που θα έσκαγε σύντομα.

Όλα φαίνεται ότι λειτούργησαν υπέρ των HIM και του Ville (ας μη γελιόμαστε, πρόκειται για μια καθαρά προσωποκεντρική μπάντα, που θα είχε μια τελείως διαφορετική πορεία αν είχε άλλον frontman). Ο νεαρός που μεγάλωνε στο Ελσίνκι και δούλευε στο sex shop του πατέρα του, λάτρευε τους Kiss και τους Black Sabbath και του άρεσε να τζαμάρει στο σπίτι του με τους κολλητούς του, μάλλον δεν φανταζόταν ότι θα γινόταν ο μεγαλύτερος rock star που γέννησε η χώρα του.
Του πήρε αρκετό καιρό να βρει τους ιδανικούς συνοδοιπόρους σε αυτό που ήθελε να κάνει. Συμμετείχε σε διάφορα μικρά γκρουπ, παίζοντας κυρίως διασκευές, και παράλληλα γράφοντας τα δικά του τραγούδια. Όταν τελικά ενώθηκε με τους Mige Amour, τον Patka Rantala και τον Antto Melasniemi, οι His Infernal Majesty δημιουργήθηκαν. Η αρχή έγινε το 1995 με τη κυκλοφορία ενός EP, το 666 Ways To Love: Prologue. Μόνο 1.000 αντίτυπα τυπώθηκαν, τα οποία πλέον έχουν τεράστια συλλεκτική αξία. Περιείχε όμως την πρώτη ηχογράφηση της διασκευής τού Wicked game του Chris Isaak. Αυτό ήταν που τους χάρισε τη δημοσιότητα.
Μέχρι την κυκλοφορία του πρώτου τους full length, το όνομα είχε συμπτυχθεί σε Η.Ι.Μ. Στο Greatest Lovesongs Vol. 666, ο Valo ξεπροβάλλει ημίγυμνος μέσα από κόκκινους καπνούς, σαν να βγήκε κατευθείαν από τον Κάτω Κόσμο. Οι αναφορές στο θάνατο και στον έρωτα είναι το μοτίβο στο οποίο κινούνται όλα τα κομμάτια, με σατανιστικές αναφορές, βαμπιρικά ρομάντζα, αλλά ταυτόχρονα και μια αθωότητα στη φωνή του πρωτάρη τότε τραγουδιστή. Ο συνδυασμός αυτών με τον σκληρό μεταλλικό ήχο ήταν μοναδικός.
Το μεγάλο μπαμ δεν είχε γίνει φυσικά. Το 1998 ο Melansiemi και ο Patka αποχωρούν από το γκρουπ και αντικαθίστανται από τους Gas Lipstick και Zoltan Pluto. Ο Valo διαισθανόταν ότι ήταν καιρός για κάποιες ριζικές αλλαγές. Ο ήχος τους έγινε λιγότερο μεταλλικός, και περισσότερο glam rock, με έμφαση στα πλήκτρα και πολλά κιθαριστικά riffs. Βάφτισαν το είδος της μουσικής τους love metal. Δημιούργησαν το σύμβολο της μπάντας τους, το heartagram, ένα συνδυασμό καρδιάς και πεντάλφας. Με τη νέα τους σύνθεση, το 1999 οι ΗΙΜ κυκλοφορούν το άλμπουμ - ορόσημο Razorblade Romance. Από αυτό και μετά όλα άλλαξαν. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από αυτό το άλμπουμ; Το ροζ εξώφυλλο που έχει μείνει στην ιστορία; Το Join me in death, που έγινε ύμνος των απανταχού neo-goths και όχι μόνο; Ότι το single που κυκλοφόρησε από το Razorblade Romance έγινε επιτυχία σε όλη σχεδόν την Ευρώπη; Από εκεί και πέρα η φήμη τους μεγάλωνε όλο και περισσότερο. Γιατί είχαν όλο το πακέτο. Ένας τραγουδιστής sexy, με βαθιά και χαρακτηριστική φωνή, προκλητικά θέματα στα τραγούδια τους και μια ορδή fans να τους λατρεύουν σαν θεότητες. Στη σκηνή, ο Ville εμφανίζεται φορώντας μόνο ένα δερμάτινο παντελόνι, ξυπόλυτος, κρατώντας ένα ποτήρι κρασί και καπνίζοντας συνέχεια. Οι συγκρίσεις με τον Jim Morrison είναι αναπόφευκτες, και ο ίδιος φαίνεται να απολαμβάνει όλο αυτόν το θόρυβο γύρω από το όνομά του.
Στον αντίποδα της λατρείας που απολάμβαναν, υπήρχαν και αρκετοί δύσπιστοι με αυτό το νέο φρούτο που είχε ξεπηδήσει στη μουσική σκηνή. Οι μεταλλάδες τούς θεωρούσαν φλώρους και οι γκοθάδες υπερβολικά εμπορικούς για να ανήκουν στο goth κίνημα. Ο ιδιαίτερος ήχος τους δεν μπορούσε να καταταγεί πουθενά. Οι μουσικοκριτικοί πίστευαν ότι η όλη ιστορία ήταν μια τσιχλόφουσκα που θα έσκαγε σύντομα. Πέρα από αυτό όμως, κατηγορήθηκαν για προσήλωση στο σατανισμό και νεκροφιλία (!) λόγω της εμμονής τού Valo με το θάνατο και τραγούδια όπως το Your sweet 666 . Ποιος μπορεί να ξεχάσει και το εγχώριο εξώφυλλο κιτρινο-ροζ εφημερίδας, που με μεγάλα γράμματα τρομοκρατούσε τον κόσμο για τον σατανιστή τραγουδιστή που θα πατούσε τα πάτρια εδάφη; Στις συνεντεύξεις o Ville απαντάει διαφορετικά πράγματα στον κάθε δημοσιογράφο που τον ρωτάνε για τα θρησκευτικά του πιστεύω και για το νόημα των στίχων του. Οι διφορούμενες απαντήσεις του καλύπτουν με ακόμα περισσότερο μυστήριο το μύθο που χτίζεται γύρω από το όνομα του γκρουπ.
Το 2001 είναι η χρονιά τού Deep Shadows And Brilliant Highlights. Στο μεταξύ ο Pluto είχε αφήσει τους HIM και αντικαταστάθηκε από τον Emerson Burton στα keyboards. Οι αλλαγές στο look και την κατεύθυνσή τους είναι θεαματικές. Για το artwork επιστρατεύεται ο Rankin, ο φωτογράφος των πιο διάσημων καλλιτεχνών του πλανήτη, ο Ville λέει ότι κύρια επιρροή του αυτήν τη φορά ήταν ο Iggy Pop – στο οπισθόφυλλο του άλμπουμ, υπάρχει η φράση “In Iggy We Trust”.

"O Ville Valo εμφανίζεται στη σκηνή με δερμάτινο παντελόνι, ξυπόλυτος, κρατώντας ένα ποτήρι κρασί και καπνίζοντας συνέχεια. οι συγκρίσεις με τον Jim morrison είναι αναπόφευκτες."

Εκείνη τη περίοδο, ο Bam Margera, γνωστός από τη σειρά Jackass, πηγαίνει στη Φινλανδία για ένα festival skateboard. Βλέπει ένα videoclip της μπάντας στην τηλεόραση και ενθουσιάζεται. Δεν αργεί να γνωριστεί με τον Ville για να του εκφράσει το θαυμασμό του. Η φιλία που θα αναπτυχθεί ανάμεσα σε αυτούς τους δύο φαινομενικά αταίριαστους τύπους, θα είναι καθοριστική για τους HIM.
Μέσα από την εκπομπή του, το Viva La Bam, ο Margera αρχίζει να προμοτάρει το γκρουπ. Το καινούργιο άλμπουμ τους, τους φέρνει ένα βήμα ακόμα πιο κοντά στο αμερικάνικο όνειρο. Το Love Metal κυκλοφορεί το 2003, και ο τίτλος είναι απλά η απάντηση στους δημοσιογράφους για το τι είδος μουσικής παίζουν επιτέλους οι HIM. Από εκείνο το άλμπουμ και μετά ο Ville δεν ξαναεμφανίζεται σε κανένα εξώφυλλο cd.
Οι κριτικές αυτήν τη φορά είναι καλύτερες, καθώς φαίνεται ότι επέστρεψαν στον πιο σκληρό ήχο, αν και σε μια πιο clean cut εκδοχή από το παρελθόν. Το άνοιγμα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού έχει γίνει. Όλοι θέλουν να μάθουν γι’ αυτό το ευρωπαϊκό γκρουπ με το σκοτεινό προφίλ και αυτόν τον εμβληματικό frontman. Παίζοντας σωστά το παιχνίδι του marketing, οι HIM δεν χάνουν χρόνο και κυκλοφορούν ένα Greatest Hits (And Love Said No). Παράτολμη κίνηση για ένα γκρουπ με τόσο λίγο χρόνο ζωής, αλλά ένα καλό όπλο για να ρίξουν στην αμερικάνικη αγορά και να θυμίσουν στους fans της Ευρώπης ότι δεν έχουν ξεχάσει τις μέρες του παρελθόντος.
Όμως τίποτα πλέον δεν είναι το ίδιο. Αυτό το επιβεβαιώνουν τα δύο επόμενα άλμπουμ, το Dark Light και το Venus Doom. Παρότι η παραγωγή είναι τέλεια, οι φωτογραφίες και τα videoclip βγάζουν μάτι, η έμπνευση λείπει. Τα τραγούδια του γίνονται πιο pop και εμπορικά και η θεματολογία δεν σοκάρει πλέον κανέναν όπως παλιά. Αρκετοί τούς κατηγορούν για ξεπούλημα. Χάνουν το παλιό τους κοινό, κερδίζουν όμως ένα άλλο. Και αυτό για πολλούς είναι ασυγχώρητο.
Καθαρά και μόνο για να κρατηθούν στην επιφάνεια κυκλοφορούν τη μία συλλογή μετά την άλλη, πότε με ακουστικές εκτελέσεις των μεγαλύτερων επιτυχιών τους, πότε με live άλμπουμ.
Στο μεταξύ ο Ville αρχίζει να χτίζει και ένα σόλο προφίλ. Συνεργάζεται με τους Apocalyptica και τον Lauri Ylonen στο Bittersweet και τη Natalia Avelon στην πασίγνωστη διασκευή τού Summer wine. Έπειτα από ένα διάλειμμα δύο περίπου χρόνων, οι HIM επιστρέφουν το 2010 με το νέο τους άλμπουμ Screamworks: Love In Theory And Practice και οι fans περιμένουν με αγωνία για το ποια θα είναι η εξέλιξη της μπάντας.
Όποια και να είναι αυτή πάντως, ένα πράγμα οφείλει να αναγνωρίσει κάποιος στους HIM: ότι πρόκειται για ένα από τα μουσικά φαινόμενα της δεκαετίας. Ελάχιστες μπάντες κατάφεραν να κάνουν το γκελ που έκαναν αυτοί. Είναι τουλάχιστον κατόρθωμα πως παρά την καταθλιπτική θεματολογία των τραγουδιών τους, εισέπραξαν αγάπη και εκδηλώσεις λατρείας που τις βλέπει κανείς σε γκρουπ όπως οι Backstreet Boys. Κατάφεραν να προσαρμόσουν στο δικό τους στιλ όλες τους τις επιρροές και να φτιάξουν κάτι μοναδικό. Και ναι, ο Ville Valo είναι rock star. Από τους ελάχιστους που υπάρχουν στις μέρες μας.
Για την ιστορία, μαζί με τους HIM, οι μικρές γκοθούδες που βρίσκονταν εκείνη τη βραδιά στο Ρόδον, είναι τώρα δέκα χρόνια μεγαλύτερες, όπως και εγώ. Πλέον δεν είναι το αγαπημένο μου γκρουπ όμως δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχάσω όλα αυτά τα μαγικά που έζησα τότε. Και αυτό θα μου το θυμίζει η αφίσα που αρνούμαι ακόμα να βγάλω από τον τοίχο μου, με τον νεαρό άντρα ντυμένο στα δερμάτινα, το τσιγάρο στα χείλη και το μυστήριο βλέμμα να με καλεί στον κόσμο του.

ALBUM BY ALBUM
GREATEST LOVESONGS VOL. 666(SONY MUSIC): Το πρώτο full length άλμπουμ τους αποτελείται από ύμνους για τον έρωτα και το θάνατο στην πιο πένθιμη εκδοχή τους. Η φωνή του Ville είναι ακατέργαστη, αλλά οι συνθετικές του ικανότητες έχουν αρχίσει να φαίνονται.
RAZORBLADE ROMANCE(SONY MUSIC): Μακράν το πιο επιτυχημένο τους άλμπουμ, γεμάτο από τραγούδια που έγιναν τεράστιες επιτυχίες, όπως το Join me και το Gone with the sin. Η αποδοχή ήταν μαζική, από κριτικούς και από κοινό, η Ευρώπη τούς αποθέωσε και τίποτα δεν θα ήταν ίδιο για αυτούς μετά από αυτό.
DEEP SHADOWS AND BRILLIANT HIGHLIGHTS(SONY MUSIC): Το τρίτο τους άλμπουμ ενίσχυσε λίγο παραπάνω το μύθο του σκοτεινού rock star, με συνθέσεις περισσότερο μελαγχολικές και βουτηγμένες στην απόγνωση και στον πόνο (In joy and sorrow).
LOVE METAL(SONY MUSIC): Τρανταχτά ονόματα στην παραγωγή, η βοήθεια του Bam Margera στο promotion, η Juliette Lewis πρωταγωνιστεί σε videoclip τους, και οι ίδιοι φτιάχνουν μάλλον το πιο ώριμο άλμπουμ τους. Το προφίλ άλλαξε και έγινε πιο μεταλλικό, με ελάχιστα υποτονικά σημεία, αν και το σπαρακτικό The funeral of hearts συγκαταλέγεται στα καλύτερά τους κομμάτια.
DARK LIGHT(WARNER): Όχι από τις καλύτερές τους δουλειές, μιας και είναι γεμάτο εύπεπτα goth pop hits και δακρύβρεχτες μπαλάντες. Προκάλεσε αδιαφορία και απογοήτευση στους die hard fans, που μάλλον θέλουν να το ξεχάσουν γρήγορα.
VENUS DOOM(WARNER): Ελάχιστες καλές στιγμές είχε αυτό το άλμπουμ, με πολύ πιο μεταλλική χροιά, και μια τάση για επιστροφή στις ρίζες. Οι fans φαίνεται ότι δεν το εκτίμησαν και το τελικό αποτέλεσμα είναι μάλλον άνισο και χρειάζονται πολλές ακροάσεις για να το εκτιμήσεις.

ΗΙΜ TRIVIA
· Το εξώφυλλο του EP 666 Ways To Love: Prologue: είναι μια παλιά φωτογραφία της μητέρας του Ville.
· Ο Ville έχει πρωταγωνιστήσει στην ταινία του Bam Margera, Bam Margera Presents: Where The Fuck Is Santa?, ενώ ο ίδιος ο Margera έχει ερμηνεύσει ένα ρόλο βασισμένο στον Valo, στη ταινία Haggard.
· Κάθε Παραμονή Πρωτοχρονιάς εδώ και περίπου δέκα χρόνια, οι HIM εμφανίζονται στο club Tavastia στη Φινλανδία. Αυτό που ξεκίνησε σαν ένα μικρό venue , εξελίχτηκε στο Helldone Festival, με τη συμμετοχή κι άλλων φινλανδικών γκρουπ όπως οι 69 Eyes και οι Negative. Τα εισιτήρια εξαντλούνται κάθε χρόνο μέσα σε λίγες ώρες.
· Ο αρχικός τίτλος του Razorblade Romance ήταν Slippery When Dead, ως φόρος τιμής στους Bon Jovi.
· Οι HIM είναι η μόνη φινλανδική μπάντα που έχει κάνει χρυσό άλμπουμ στις Η.Π.Α.
· Συχνά κάνουν διάφορα λογοπαίγνια με το τι ακριβώς σημαίνουν τα αρχικά του ονόματός τους, θέλοντας να διακωμωδήσουν τις φημολογίες περί σατανισμού. Οι πιο γνωστές εναλλακτικές ερμηνείες είναι το Helsinki Ice-Hockey Maniacs και Hanson Is Murder.
· Όταν έκαναν το πρώτο άνοιγμα στις ΗΠΑ τούς περίμενε μία έκπληξη. Το όνομα ΗΙΜ ανήκε σε άλλο συγκρότημα. Έτσι μετονομάστηκαν προσωρινά σε HER, μέχρι που με νομικές διαδικασίες μπόρεσαν να χρησιμοποιούν το δικό τους όνομα.
· Οι HIM έχουν αρκετές συμμετοχές σε soundtracks. Η πρώτη ήταν με το Join me in death για την ταινία The 13TH Floor και η δεύτερη με το Passion’s killing floor για τους Transformers. Επίσης, το The sacrament έχει χρησιμοποιηθεί στο soundtrack της anime ταινίας Highlander: The Search For Vengeance και το Summer wine στο Eight Miles High.

http://www.poprocknews.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου